Now, along a cracked tarmac road meandering across a huge swamp area we follow, this is, as we I mean, me, Jaku, Yol and Golias, here we go, each one of us actually riding some sort of three wheeled bicycle, one wheel on the front, two on the back, plus, some kind of trunk, up the rear wheel, assets constructed by Jaku, the one we saw making percussion on scrap metal devices at that encampment under the bridge. And so, I may say, we are on our way to the rubbish inland, whatever it may be… But, let’s nevermind that, here, the surroundings, a swamp dotted with some patchworks of reeds, the so-called canna indica, commonly known as Indian shot… and, now, about our heroes, Jaku is riding on the front, and on his side, is Yol, the harmonica player, also coming from that same encampment under the bridge, and, the third one is me, pedaling between the front group and Golias, that now starts some kind of speech about “...politicians, we all have been watching them talking, chatting, babbling on TV screens through the times... serious faces trembling on the mirror… their neck being strangled, as usual… 2 dull expressions punctuated with grimaces and some defected smiles... and then, these bulgy eyes, more like a bull, never looking straight to you… however, the fluidity of their speech may capture your attention and perhaps you not really understanding all their words, but, you will keep watching it, and then, when you take a look at the sides… this is, while you ingest some food, you try to interpret the origin of this or that silly comment you couldn't really understand… and, there you go, looking at the screen again, getting hypnotized by the speech of this man that once was… this is, a man that sold his soul to the devil because of… bubbles… and then there is his language, a mix of economical terms and populist expressions stole from the working class... plus, some vocabulary from jurisprudence, if necessary… terms that, sometimes, nobody understands… plus some science verbiage, just to be with the times... all flavored in a powerpop journalistic tone. Because yes, news, the actuality, are their motto… our motto… it has to be like that… or, aren't they there, in that position, to create the present, to play saviors of the world? But… well, I'm not saying that all these stratagems just serve to support the lust for power, because yes, that kind of lust is also in all of us, isn’t it? In me, in you, in them… and so, I'm not saying that their speech is all fake, because yes, it's good to remember… words have a body too… this is, once released, they can fall over humanity like a weapon, or at least… as some kind of virus that may spread through the minds and the bones and the hearts of all biological systems and non-bionics systems may also be touched… and so… the desire of making the nation more wealthy, may be worthy, may not.. well… there is a fact, some people, and not a few, still believe in politicians, thus… when we have a need… a demand… a require, we should get the product, the offer, because, that's the capitalist way of doing it, if we still wanna label it like that... but then, yes, we already know, we are all creators... coz, life is meaningless… so, we are all here to create a meaning... thus, power is a thing that all human beings pursue, but… some will more easily get satisfied than others... and, there are many kinds of powers…” he says, while cycling, with some regularity, zigzagging from one side to the other of the road, and so, while I’m looking the surrounding paisaje, he continues, “The power of being in control… the power of giving orders and instructions to others and being in charge of plans and structures, trying to make it happen in a smarter way than others did before… and then, somehow, making it even more lucrative and enjoyable, than other did before, but… the concept, the plan, must have some traps in the middle too… this is, some traps where people can deposit their left-overs of happiness… so, the power of winning a match… the many sport competitions and their actors… the athlete full of self-esteem, being respected and parsed by the public… individuals that want to be as cool as this or that athlete, all pretenders... and so, the will to feel more close to the skies, even if God is not there... 3 this is, the desire of being at the top of the world is something yearned by almost everyone, or at least, the desire of being at the top of a stage... Yeas, everybody likes a bit of fame, even the awkward one, always trying to escape from other human beings, but at the same time, dreaming that day they will come out of the box, do some killing, and, save the world at the same time...This is, the artist, the seeker, the sensible soul, here sweating and bleeding, producing a kind of ritual inside themselves… being constantly in war with their own monsters, the monsters they have absorbed from all the movies they have seen... all the books they have read… all the stupidities they have passed through, and then, after the destruction comes the lull… this is, the winner and the loser becoming the same again… so, here are some dogmas… The power of the flesh! The nativity! The household! The propriety! The ambition of the clan…” and so, I'm leaving the orator now, getting more aware of the ones pedaling on the front… but still listening him “Engaged with bankers, clerks, scientists, and military chiefs... the politician, almost always claims a reconstruction of the system, this is, for him, for us, the system as it is now is never perfect… he always want more.. and then, yeas, we know, life is about change, but, a permanent intent to restructure the structures of the system will make it sick… so, sometimes it's time to stop and accept the world as it is… take a rest, listen to the clouds, go with the flow… and so, that's why I retired… I retired to read about the magnificence of my ancestors, and also, to read some fiction, this is, to let myself be immersed by some fantasy things…” And by now, Golias stops talking, and there he goes, just staring at the paisaje… and then, we also can see, over there, big birds landing and taking off from the small mud islands that are surrounding us… and so, there on the front, Jaku and Yol continue their pedaling, opening the way, playing their bells, sometimes singing, sometimes shouting, even so, from here, we still can hear the babbling from this mr politician, “Back to the metropolis, I didn’t want to give instructions any more. This is, I just had to listen to what my subordinates had to say and… and, choose the best ideas, this is, sometimes randomly, because we know, the goal is always the same, economic growth, economic growth, economic growth… and so, at some point, I just had to dramatize a opinion, make it look more real and less confuse… coz, you know, too much emotiveness is not good, because people want chocolate, but hard chocolate in a tablet, so that they can break it in pieces, this is, they don't want to be seen with chocolate fluid dropping from their lips or chin… so, I got saturated with propaganda… saturated of good fake intentions, and then, at some point, people would spot something abnormal in my nose… in my haircut, and it came the day that the industrialists were no more with me, and in the meanwhile, a scandal about my private life would spread through the newspapers, through the commercial institutions, through the coiffures, through the radios, through the TV channels, through the internet, through the 4 intranet, etc. This is, I lost a lot of friends but got the support of others that I didn't know were there. And so, it was with the help of some of these new friends, the outmatched ones, that I moved into a new stage, this is… I made alliances with old enemies and even went to have gracious dinners with them... and, in all these dinners we used to have conversations about everything less politics… And then, I even dedicated myself to my family, like I never did before, so, I dedicated myself to my wifes, to my children, to my pets… I tried to fix the scars… the scars the Midea made on them because of the bad propaganda about my party… thus, I would get a chauffeur… coz I was no more into driving, and yeah, this chauffeur would become my best friend… this is, I got in the habit of making permanent visits to his house, and, I got to know all his family members… and, while there, we would discuss trivial matters… This is, I was recycling my energy with this sudden approach to the working-class, a class that I never really experienced… but you can relax, all this doesn't mean that I was becoming some kind of socialist, communist, or something like that, because… that rhetoric was already part of me in the past, when I entered the political world, during my teen's… I means, just then, with the conquest of the power, I became a republican, a moderate, I became whatever the others wanted me to be… so, this is, I ordered missiles through the post, I made war against starvation, and then, I invested all the money in fictional projects… projects that got all mislaid… because of…” and again, I’m aproaching Jaku and Yol, now making some kind of stunts as they drive, and, well, I show them my capacites too. And, afterwards, again, coming back to the main character, this is, the falling leader now becoming a new radical… “And thus, what more could I wish? Actually I just wanted to have some fun! That's what I wanted... and so, I became friends with new enjoy-yourself institutions; cheap philosophers; tourism wizards… things like that, and, at some point, I even got in an affair with an ex-tv-presenter-wanna-be-actress, but that thing was transformed in a big scandal, they said I violated her, yes, they, the Midia, I mean, anyway, I got tired of all that and decided to retire. So, just like that, I got into my jet and escaped to the so-called underdeveloped world where I went to do some kind of surgery, in a private clinic.” And so, as he says this, Jaku and Yol are actually whistling, making percussion on the loose pieces pieces from their bicycles, and then, pedaling slower, getting more close to us, and then, mr Golias even surpass us, leading the race now, he continues like this, “so, once there, at the countryside of this so-called underdeveloped world, I would buy a house, or better, I would buy a mansion there on a hill with luxurious vegetation, a hill where there was already some other escapees from the same modern world I was also coming from… and thus, it was with them that I began organizing lascivious parties at the local church… this is, a new kind of church, a church for the-new-riches-freaky-spiritual-something, and thus, while 5 joining this events, we were all in the search of a new kind of pleasure, new kinds of magic, or, whatsoever… And for this, I even contracted some sort of gurus to live with me in my mansion, plus their secretaries and promoters, that would do all the job for me… so, I just had to work in the back, licking counterfeit pussies, masturbating sambo cocks… etc. I mean, so much oil they would ejaculate that, I would get sick of it all and decided to change to other more clean, not scarce energies… and then, taking the counsel of my personal warlocks… I have also decided that I wouldn't eat any more meat and I wouldn't go into any more regular sex. So, I got on a diet of escargots, flower-cabbages, carrots and pink onions, and my shit would become shiny-green and my mucus would become velvet-blue… and at this point, I didn’t know any more in which kind of business I was involved… this is, as I remember now, at some point, not satisfied with all that I have conquered, I went to take refuge on the top of some hills, and so, once there, I decided to climb a high and dry palm-tree... and thus, from there, from the tip-top, I cried and I cried... and then I saw, my tears were coming down over the fauns... and plus, while there, I thought about suicide, I thought about providence, I thought about angels and demons… as I remember… but no, I didn't have the courage to kill myself… so, while still there, at the vertex, I decided that, I would come down and destroy the whole world, and after, yes, who knows, I would kill myself… But then, as I put my feet on the ground again, I realized what was happening with me… actually, I was just missing the combat in the parliament, I was missing the applause from the public, and, perhaps, I was also missing the scandals on the news… so, thinking about the golden old days, I would return to my mansion, kicking the androgenic chickens on the way, and, I would destroy all the house, I would I make knots on the hair of all that impudent women around… and, I would expelled all my emotional advisers, and then, to my room I would go to dress up… and so, now, with my old smoking on, I would come out through an alternative door, escaping the flames, escaping the screams… and then, I would get in a secret lift that would take me out of that hill… this is… minutes after I was on the airport entering a private jet… and then, as I landed on that old country, yes, the police was already there waiting for me… and so, on the following days I would go through a series of trials… this is, I would spend all my money with lawyers and law advivers, but for nothing, this is, I would ended up in the streets… living with criminals and runways like you…” And so, by now, as he says those things, we are actually getting off the main road, following along a dusty path, and Golias is gone, coz he keeps going in front along the main road. And so, now, here, going along this dusty path, Yol, still playing his jelly harmonica, and Jaku, from times to times, ringing some different kind of bells he has attached to the steering wheel, and then, it’s me, on Pluto's Tail, singing some kind of cacophonies, using mainly vowels and onomatopoeias. And, on both sides of our path, we can see some tiny inlets in the middle of the muddy waters, and also, some kind cabins are mounted in the middle of these inlets… and so, as I look at this scenery, it 6 reminds me of some cartoons I had seen in my childhood… Thus, along this path we continue for some more hours, and then, as we are getting closer, the path would get more and more narrow, until that, it would be no more a path but some sort of bridge… and so, now, as we mount this bridge we can already catch sight of the so-called rubbish inland we intend to achieve, there it is, shrouded in smoke, and then, as we advance, some kind of pervasive smells get more and more evident, this is, various chemical aromas… And so, after crossing different curtains of smoke, we can already see the heaps of rubbish everywhere, some higher than others, and also, some piles of scrap metal, heaps of gravel and rotten wood, and in the middle of all that, we also can see some kind of dry trees with colorful fruits etc. And so, as soon as we reach the end of this bridge, me and my brothers are now dismounting our biycicles, and then, pushing them through the heaps of rubbish, debris and scrap metal… and then, as we advance through this scrappy paisaje, my brothers are already moving away to the sides, looking for stuff, filling the trolleys from their bicycles with different kind of gadjets, and me, as I can’t advance with the bicycle attached to my body, I leave it there, somewhere, and there I go, waddling through the heaps of trash and then, there is some curtain of smoke, and so, as I go through it, it’s really difficult to breathe here, and so, at this point I even have to cover my nose with a rag in order to endure this… And then, there I go, digging around through the heaps of rubbish and trash, on the prowl of I don’t know what… and then, somehow, I reach the center of the inland, and this is, it is there that I find this kind of rubish castle, a castle actually surrounded by a small garden with very lush and lustrous trees and shrubs, and so, here, I can finally remove the rag from my nose and breath, and then, I even come to a small pool in the garden, and there I go to wash my hands and dirty face in that greenish waters… and then, while I refresh up, some fruits falls down from a tree on my side, and I pick one, coz it is tempting, but… I decide not to eat it right away, so, I put it in one of my pockets. And then, there I go, already looking for this castle's entrance, but, as it goes, I can’t easily find it. This is, I can see many kinds of doors and gates with different sizes and formats, but all of them seem to be part of the wall, and so I can't understand right away which ones are actually detachable… until that, finally, I manage to get in through some kind of window. And so, as I land inside, the owner of this rubbish mansion is already there, looking at me, this is, a middle aged woman with a freaky kind of smile, smudged lips and frizzy hair, wearing a plain dress with several colorful badges attached to it. And so, as I approach her I say my name, and she says something like “Make yourself at home, no worries, I was already waiting for you”; “oh” I say, and then, she take me through a series different rooms with curtained walls and the ceiling is covered with broken umbrellas and keychains and keyfobs hanging from the rods. Then, as she directs me to another room, she makes me sit on some kind of sofa with a hippopotamus format, and she sits on my front, in a kind of armchair with tiger rugs attached to it, and she even offers me some kind of wine and dates that taste like… and as I drink it I look around and think to myself… “Here I am now, inside a rubbish castle, in the middle of a rubbish inland, accompanied by a quaint woman, drinking palm wine and eating dates that taste like marshmallows! Oh my gosh!” And as I think about this, she tells me to relax again, “no worries!” she says, and then, “I know very well who you are… this is, maybe I know more about you than you know about yourself!” she insists; and then, later that night, I would dream that she was removing stones from my belly and I could not escape.
SUFUS HUFUS
texts / performance / soundscapes
quarta-feira, 6 de novembro de 2024
NOWHERE - the descending sky
terça-feira, 5 de novembro de 2024
سەرگەردان و دووانەکەیان
شەوە. زۆرجار لەئێرە شەوە و من بەتەنیا دێم. ئەوە هاتم، هەنگاونان بەنێو ئەم ڕێگا قیڕتاو کراوە بەدەرزەدا سەربەرەوژوور و سەربەرەوخوار بەبێ ڕاوەستان. بەڵێ، هەموو دەربارەی منە ئێستا. نەك تۆ. ئێستا ڕۆژەکان دەکات بەساڵ.
تەمەنێك بوو من نێوچە پیشەسازییەکەم بەجێ هێشت، بەڵام من مەزندە دەکەم ئێمە هێشتا دەتوانین بەدی بکەین یەك یان دوو لەپاڤیلیۆنە وێران کراوەکانی تر ئەگەر ئێمە تەماشای دواوە بکەین بەنێو تاریکاییەکەدا. بەڵام من ناتوانم تەماشا بکەم، دواوە تەماشا مەکە، دواوە تەماشا مەکە، دەبێت ماڕشەکە هەڵبگریت... و، با بڵێین، ئەم بەردە بچووکانە
غلۆر دەبنەوە لەژێر پێیەکانم و باز دەدەن بۆ لایەکان، ئەوان هەستێك بەمن دەبەخشن، سیستەمێك، مانایەك، ئەوان قسە دەکەن، ئەوان داهاتوو دەنێرن بۆ تۆ ئێمە... وجوود و هەموو نێومەوداکان... لەدوورەوە، دێت لەیەكێك لەلایەکانی ڕێگاکە، دوور لەپەردەکانی دووکەڵ، زیاتر، دوور لەدیوارە کەوتووەکان، دێت لەپانتاییە گەورەکان و زەلکاوەکان، ئێمە دەتوانین گوێمان لەشتێك ببێت، یەکەم جار تەنیا دەنگێکی نزمی تیژ، دواتر وەکوو بۆڵەبۆڵێك، وەکوو دەنگێکی پاڕانەوەکاری پەژارە کەوا هێواش هێواش دەبێت بەسەگە ئۆڕکێسترایەکی پڕ مەودا لەگەڵ گۆرانی بێژەکان، قیژەکان، تێنۆرەکان و سۆپڕەنینۆیەکان دێن لەژێرەوە، ڕۆژهەڵات و ڕۆژئاوا، سەگە سەر لێ شێواوە جیناتیك گۆڕاوەکان، سێبەرەکانی ئازار،
تووڕەیی و جەزبە، ئامادەبوونی بێگانەیەك ڕادەگەیەنن - ئامادەبوونی من، ئامادەنەبوونی تۆ. بەڕاستی. بۆنی خوێنم هێواش هێواش تاوانەکانی جیهان بەئاگا دەهێنێتەوە. و تۆ خەون دەبینیت لەگەڵ دژمنێکی مومکین، ڕزگارکەرێکی مومکین، کێ دەزانێت
ڕەنگی دڕندەکە. بەڵام من لەسەر هێڵ دەمێنم، هەروەك چۆن ئەو دێت ئەو هەروەها دەڕوات. کات دەڕوات و دەنگەکان دەست دەکەن بە، ڕزی بوون، لاواز بوون، حەپەحەپەکان دەگۆڕێن بۆ لوورەی دوور... و لەکۆتاییدا، بێدەنگییەکە دووبارە، چاوەکانت دەمێننەوە...
تەمەنێکی تر تێ دەپەڕێت، و لەوێ لەسەر، لەسەر لێژایییەکەدا، چرای شەقامێك چاوەرێی من دەکات، چاوەڕێی من ئێمە دەکات. ماڕشەکە نزم دەکەمەوە، پشتی سەرم دەڕووشێنم وسەیری دواوە دەکەم، لەکۆتاییدا، بەڵام هیچ شتێکی نائاسایی من هەستی پێ ناکەم. کاتێك سەرم دەسوڕێنم بۆ سەر چرای شەقامەکە من دەبینم... زیاتر وەکوو... ئەوەتا لێرەیت، چاوەڕوانی من دەکەیت... من نزیك دەبمەوە. بەڵێ، ئەوە ڕاستە، ئەوە تۆیت لێرە(لەوێ) نیشتوویت لەسەر ئەم بەردە لەژێر ئەم چرای شەقامە بۆ چاوەڕوانی کردنی هەواڵ. بەڵام چی، ئێمە زۆر هاوشێوەی یەکترین، من دەڵێم، ئەوە منم نەوەكوو تۆ، و، بڵێ چی... ئارام ئارام شتەکە دێتە خوارەوە لەسەر بەردەکە، نزیك دەبێتەوە، قاچە لاستیکەکانی هێواش هێواش دەجووڵێنێت، سەیری سەر سەرم دەکات، و هەروەها من دەڕوانم بۆ نێو سێبەرەکەی "ئەو(نێر)"، لێوەکانی دەلەرزێت، من دووبارە سەرم دەڕووشێنم. بێ جووڵە لەژێر ئەم ڕووناکییە زەردەدا. هەندێك چاو تروکاندن، خەیاڵ،
و هەرچۆنێك و بەهەرشێوەیەك، وەها پێدەچێت کڵاوێکی بۆبی دێت لەگەڵ بایە شلەتێنەکەدا و دەنیشێت لەسەر زەویە قوڕاویەکە لەنێوان ئێمە، و، بەبێ لەدەستدانی کات، من ئەو کەسەم پێشڕەوی دەکات دوو یان سێ هەنگاو و ڕاوەستان لەسەر قەراغی هەمان ئەم کڵاوە... و هەروەها "شتەکە" دوو سێ هەنگاو دەنێت بەرەو پێشەوە، هەمان ئەو جووڵانە دەکات کەوا من دەیکەم، هەروەها ئەو ڕادەوەستێت لەسەر قەراغی کڵاوەکە، ئێمە هەردووکمان ڕووبەڕوو، لووتەکانمان نزیکە لەکەتر بدەن، چاوەکان گەورتر دەبن، و تەنیا ئێستا من دەتوانم هەست بکەم کەوا، سەرەڕای لێکچوونەکانمان، ئێمە بەڕاستی هەمان یەك نین. هەندێك چرکەی بێدەنگی بێزارکەر دێت... نەمری قسە دەکات:
- کەواتا، چی؟ - چی کێیە؟ - بەڵێ، چی چییە؟! - من چیم!
- تۆ چیت؟ - بەڵێ من ئەوەم
کەوا چی دەدات...- تۆ چیت کەوا چی دەدات؟ - من ئەوەم کەوا مانا دەدات! - تۆ ئەوەیت کەوا مانا بەچی دەدات؟ - من ئەوەم کەوا مانا دەدات بەپرسیارەکانت! - بەڵام چی پرسیارێك؟! - تۆ کێیت چی؟ - من؟ من هەموو ئەوەم کەوا لەنێوان ئەم پۆتینانە و کڵاوە دایە! - شتێکی گەورە نییە من دەبینم، و تۆ چی دەکەیت لێرە؟ - هەمان شت وەکوو تۆ، تەنیا تەماشای دیمەنەکان دەکەم...
-
و بۆچی تۆ بەم شێوەیە دەیلێیت؟ - لەبەر ئەوەی پەتانی دەنگم ئاوات بەم شێوەیە دەخوازن... - زۆر بەدڵنیایی تۆ قسە دەکەیت! - بەڵێ ئازیز، من ڕاستیم هەیە لەلام... - بەڵام چی ڕاستییەك؟ - ڕاستی ڕاستەقینە. - ئایە ڕاستیە قۆچدارەکە نییە؟ - من دەبینم، تۆ هەست وەکوو دڕندەیەك دەکەیت و قسە وەکوو گیاندارێك دەکەیت.
- گیاندارێك کەوا هەر پێویست ناکات خۆی ناڕەحەت بکات لەگەڵ بیرکردنەوە. - ئۆهـ وایە، تۆ چۆن دەزانیت؟ - سەگێك دەتوانێت پشوو بدات لەئیسراحەتیدا... - و ئایە تۆ پشوو نادەیت؟ - نەخێر، من دەترسم لەئازاردانی گوڵەکان. - هم، شتێکی باشە، شتێکی باشە... بەڵام تۆ لەوانەیە بزانیت کەوا ئازار خواردن شتێکی جیانەکراوەیە لەژیان. - من دەزانم، من دەزانم، بەڵام...- و تۆ چی زیاتر دەزانیت؟ - دەزانم نیازەکانت بەسوود نین... - بۆچی بەسوود نین؟ - چونکە من دەبینم، هەموو ئەوەی تۆ دەتەوێت گەڕانە، بازدانە، سەرلێشێواندنە... - و چی بێسوودییەك لەئەمە دایە؟ - ئامانجی تۆ تێكشکاندنە... - تۆ هەڵەیت کاکە! من تەنیا دەمەوێت ڕێگاکە بدۆزمەوە بۆ گەیشتن بە کۆشکی-لەخۆڵ-دروستکراو... - و بۆچی تۆ وەها بیر دەکەیتەوە کەوا من بتوانم یارمەتیت بدەم؟ - تۆ یارمەتیت داوم... - هم، شتێکی باشە بەسوود ببیت... - و چی زیاتر من دەتوانم بۆ تۆی بکەم، براکەم؟ - ئایە دەکرێت یارمەتیم بدەیت ئەم پۆتینانە دابکەنم؟ - بێگومان، ئێستا تەنیا دابنیشە و قاچەکەت ڕابکێشە. - و گوڵەکان؟ - تەماشا بکە! تۆ گرینگی دەدەیت دەربارەی هەنگاونانەکانت نەوەکوو دەربارەی ئەوەی کەوا لەژێر پێیەکانت دا هەیە! - من خۆزگە بمتوانیبا سەرئاو بکەوم... - پێویست ناکات ئەوەندە نەزان ببیت، هاوڕێکەم! ئێمە دەتوانین بەشێوەیەکی تر چارەسەری بکەین... - وەکوو؟ - ئەگەر تۆ بچیت بۆ سەر ئەو دارە و خۆت شۆڕ بکەیت بەیەکێك لەلقەکانی ئەوا من بەئاسانی دەتوانم ئەو کارە بکەم کەوا تۆ پێویستە بەمنی بکەیت. - و پاشان تۆ چی دەکەیت لەگەڵ پۆتینەکان؟ - تۆ دەتەوێت چییان لێ بکەم؟ - ئایە دەتوانی وایان لێ بکەیت ون ببن؟ - من جادووکەر نیم، بەڵام لەوانەیە من بتوانم بیان شارمەوە لەنێو چاڵێك و... - من مەبەستم نییە زەوی هەڵبکۆڵم... - بۆیە من لەوانەیە بیانشارمەوە لەژێر گەڵا وشکەکان...
- بەڵام ئەوان هەر دەمێنن... - من دەتوانم لەسەر ئاگریان دابنێم... - لەوانەیە ئەمە چارەسەرێکی باش ببێت...
- کەواتا با بیکەین. ئێستا تکایە دەتوانیت بجووڵێیت بەرەو ئەم درەختە؟ - و گوڵەکان؟ - من تۆ لەسەر پشتم هەڵدەگرم. - نەخێر، ڕێگا نادەم دەستم لێ بدەیت... - کەواتا، هیچ ڕووی نەدا... - ئەمە ڕاستە، هیچ ڕووی نەدا، با هەموو ئەمە لەبیر بکەین، من خۆم هەر ئەم پۆتینانەم لەبیر کردووە... - و ئایە تۆ بۆ هەمیشە لێرە دەبیت؟ - من لێرە دەبم هەتاوەکوو هۆکارێك دەدۆزمەوە... - بەڵام تۆ پێویستە بێیت لەگەڵ من... - دۆزەخ! بۆ کوێ دەتەوێت بڕۆم؟ - بەکورتییەکەی بەرەو کۆشکی-لەخۆڵ-دروستکراوەکە ...- ئێستا؟ - لەوانەیە... - و بۆچی تۆ بەتەنیا ناچیت؟ - چونکە تەنیا تۆ دەتوانیت یارمەتیم بدەیت بۆ دۆزینەوەی ڕێگاکە. - چی ئاوات لێدەکات ئاوەها بیر بکەیتەوە؟ - هۆکارەکە لەسەر ڕووخسارت چەسپێندراوە...- لەگەڵ ڕووخسارم چی؟ - من دەبینم تۆ کلیلەکەت لەنێو خۆت هەڵگرتووە. - دڵنیایت؟ لەنێوەوە یان لەدەرەوە؟ - لەنێوەوە و لەدەرەوە. - و چی هەیە لە کۆشکی-لەخۆڵ-دروستکراو؟ - ئازادی لەئەوێ دەژیێت...- هم، کەواتا ئەمە مەبەستەکەتە، ئازادی؟ - ڕاستە! - و ئەمە چی دەدات بەمن؟ - تۆ ڕاستییەکە بەدەست دەهێنیت. - خێرا بەرەوپێش! - من ئێستا ناتوانم...- بەڵام بۆچی ناتوانیت تۆ؟ - دوودڵی باڵی بەسەرم دا کێشا، ببورە... - بەڵام تۆ ئامانجت ئازادییە، و من بەرەو ئەو دەتبەم... - من بەتەواوی باوەڕ بەتۆ ناکەم، ئێستا! و بۆچی تۆ باوەڕ ناکەیت ئەگەر ڕاستی لەگەڵ من بێت!؟ - من هەست دەکەم دوودڵی بەهێزترە لەڕاستی... - من ئێستا بەم شێوەیە هەست دەکەم و پاشان هەست ناکەم... - ئایە تۆ هەست بەئازادی دەکەیت؟ - من لەتوانام دا هەیە سەربکەوم... - و ئایە تۆ دەتوانیت بیکەیت بەتەنیا؟ - نەخێر، چونکە کۆشکەکە دروستکراوێکی خۆتە. بەبێ تۆ، هیچ کۆشکێك بوونی نییە... - کەواتا تۆ باوەڕدەکەیت ئەندێشەکەی من ڕاستە؟ - من باوەڕدەکەم هەمووی وەکوویەکە... - و ئایە تۆ باوەڕدەکەیت ئازادی بۆ من ڕاوەستابێت؟ - من باوەڕدەکەم... - و ئەگەر من ئەو ئازادییە بەدەست بهێنم تۆ چی بەدەست دەهێنیت؟ من دەستم دەکەوێتە سەر ئەو گەنجینە شاردراوەی نێو کۆشکەکە... - و پۆتینەکانت، ئایە ئەوان ڕێگری ڕۆیشتنت نابن؟ - من ئێستا دایان دەکەنم. - و هیچی تر ناترسیت لەئازاردانی گوڵەکان؟ - نەخێر، لەڕاستیدا، ئێستا هەست بەپڕ ئازایەتی دەکەم. - ئارام ببە، ئارام ببە... وادیارە پێویست ناکات زیاتر بڕۆین... - ئۆهـ... بەڵام بۆ!؟ - چونکە ئازادی خەریکە بێت بۆ ئێرە هەر ئێستا... - ئۆهـ و ئەوە هات... - بەڵێ، و ئەوە ڕۆیشت! - ناتوانێت! - ئەو ڕۆیشت بەبێ ئاگاداربوون لەئێمە... - ئۆهـ، ئێمە ئێستا بەتەواوی ون بووین... - با بڕۆین بەدوای ئەو، بەدوای ئەو... ئێستا... - نەخێر نەخێر و نەخێر. چاوەڕوان دەکرێت لەکۆشکەکە یەکتر ببینین... - لەوانەیە ئەو بێتەوە... - بێتەوە بۆ کوێ؟ - بۆ کۆشکەکە... نەخێر، هیچ کۆشکێکی تر نییە، بەبێ ئازادی هیچ کۆشکێك بوونی نییە... - تەماشا بکە، دەبێت کۆشکێك هەبێت، لەبەر ئەوەی من کلیلەکەم کەوا دەتبات بەرەو کۆشکەکە... - وایە، ئازادی لەگەڵ ئەو هەڵی بگرە کۆشکەکە، بۆ هەر کوێ ڕۆیشت، کۆشکەکە دەڕوات... - و ئایە تۆ هیچ کۆشکێکت بینیوە بەلامان دا بڕوات؟ - نەخێر، تۆ ئەو کەسەی کەوا دەبوایە بیبینیت، چونکە تۆ ڕێ نیشاندەرەکەیت! - من هیچم نەبینیوە... - بەڵام کام ڕاستی چی کردارێکی هەیە ئەگەر تۆ کوێر بیت؟ - لەوانەیە ڕاستییەکە بەم شێوەیە کوێر بێت... - باشە! و ئێستا؟ - ئێستا من نازانم من کێم! - تۆ ئەو کەسەی لەژێر کڵاوەکە. - و تۆ، تۆ... تۆ ئەو کەسەی لەسەر پۆتینەکانیت ڕاستە!؟ - بێگومان! - و ئایە تۆ هێشتا دەتوانیت یارمەتیم بدەیت؟ - بەڵێ من یارمەتیت دەدەم بۆ دروستکردنەوەی کۆشکەکە... - لەبیری بکە، من هیچی تر نامەوێت گوێ بیستی هیچ کۆشکێك ببم... - کەواتا تۆ هیچی تر پێویستت بەمن نییە؟ - نەخێر، تۆ دەتوانیت بڕۆیت! - بەڵام من ئامادە نەبووم لێرە کاتێك تۆ هاتیت... - و؟ - و ئێرە خاکی منە. - هەروەکوو چۆن هی تۆیە و هی منە. - ڕاست نییە... - و تۆ چی دەزانیت دەربارەی ڕاستی؟ - ئەوە من بووم کەوا ڕاستی بۆتۆ هێنا. - لەوانەیە، بەڵام ئێستا خاوەنی ڕاستی منم... - و تۆ چی دەکەیت لەگەڵ ئەم ڕاستییە؟ - من هێشتا باش نازانم... من دەبێت بیر بکەمەوە! - ئایە بەلای تۆ باشە پۆتینەکانت لەبەر بکەمەوە بۆ ئەوەی جوانتر بیر بکەیتەوە؟ - پێویست ناکات. - تۆ هێشتان دەترسیت لەئازاردانی گوڵەکان؟ - من نازانم! - کەواتا تۆ هیچی تر ناچیت بۆ هیچ شوێنێك؟ - بۆچی من بڕۆم؟ - تۆ لەوانەیە نەتەوێت بەدوای ئازادی بڕۆیت... - نەخێر، ئەو کەسەی دەیویست بەدوای بکەوێت تۆ بوویت... - باشە، من پێویستم بەئەمە نییە ئێستا. - بۆچی نا؟ - چونکە ئێستا من بەخۆم ئازادیم. - جوانت گوت بەڵام ئەی، ئەو جوانییە کێ بوو کەوا تێ پەڕی لێرە چەند خولەکێك پێش ئێستا؟ - لەڕاستیدا من ئاوەها بیر دەکەمەوە ئەو نائومێدی بووبێت! - ئۆهـ هەروەها نائومێدیش ئافرەتە؟ - ڕاستە! - ئەگەر ئەوە ڕاستە یاخود نا پەیوەندی بەتۆ نییە، ڕاستی زانستی منە... - و تۆ چی دەزانیت؟ - من دەزانم تۆ ناچیت بۆ هیچ شوێنێك بەبێ من... - دەمت دابخە! من ئازادیم، من دەڕۆم بۆ ئەو شوێنەی دەمەوێت... - کەواتا بڕۆ. بۆچی تۆ ناڕۆیت؟ - من هەست بەڕۆیشتن ناکەم ئێستا، ئارەزووی من مانەوەیە لێرە، چێژ لەدیمەنەکان وەربگرم... - ئازادی حەز بەئەو شتانە ناکات وەکوو "چێژ وەرگرتن لەدیمەنەکان"... - ئەوە منم کەوا بڕیار دەدات... - ئازادی بڕیاردان دروست ناکات. بڕیاردانەکان دروست کراون لەلایەن هۆشیاری! - بەمن نەڵێیت، هۆشیاری ئێستا تۆیت؟ - بەتەواوی! - و تۆ بڕیاری چی دەدەیت؟ - من بڕیار دەدەم تۆ ئازادی نیت، تۆ نائومێدییەکەیت... - بەڵام ئایە نائومێدییەکە بەئێرە دا تێ نەپەڕی ئێستا؟ - نەخێر، ئەوەی تێ پەڕی بەئێرە دا برایەتی بوو... - ئۆهـ، ئەوە کێیە؟ - ئەوە... ئەوە هەمئاهەنگییەکەیە... - و بۆچی ئەو ئاگاداری ئێمە نەبوو؟ - چونکە ئێمە هیچ نین تەنیا گەمژەکان... - بەڵام تۆ هۆشیاریت، و هۆشیار سەرووی هیچییە. - تۆ هەڵەیت، هۆشیاری توانای باشترین و خراپترینی هەیە... - شتێکی چاکە ئەو ناتوانێت من ڕابوەستێنێت، چونکە من نائومێدیم من ئەو فڕێ دەدەم بۆ دەرەوەی ئەم جیهانە... - ئەستەمە ئازاری هەمئاهەنگییەکە بدەیت! - تۆ هیچ بیرۆکەیەکت نییە لەئەوەی چی لەتوانای من دا هەیە ئێستا... - ئۆهـ باشە، تۆ دەتوانیت توانای چیت هەبێت؟ - من دەتوانم... من دەتوانم داهاتوو پێشبینی بکەم... - هم، ئێستا تۆ جادووکارێکیت؟ - لەگەڵ سەلامەتی و ڕەزامەندی تەواوەتی! - و تۆ چی دەتوانی پێشبینی بکەیت؟ - من پێشبینی دەکەم کەوا ئەم هەمئاهەنگییە تێ دەپەڕێت بەئێرە دووبارە ڕا دەکات... - من هیچ شتێك نابینم بێت... - تۆ لەبیرت کردووە تۆ کوێریت، ڕاستییەکە کوێرە... - لەڕاستیدا من ڕاستی نیم هاوڕێکەم، سەردەمێکە من هۆشم... - و ئایە ئەمە هەمان شت نییە؟ - ئایە تۆ بیردەکەیتەوە کەوا، نائومێدی دەتبات بەرەو جادوو؟ - دەمت دابخە و تەماشا بکە! - بەڵێ، ئەوە ئەو هات... - تەماشا بکە چۆن ئەو بەبێ ئارەزوویی دێت! - خودا چاکی بۆ بکات! و لەچی شتێك ئەم بوونەوەرە دەفڕێت و دەترسێت؟ - دوای دەرچوونم لەپەیمانبەرایەتییەکەم، من پێشبینیم کرد کەوا ئەو دەبێت بەئاژاوە بەخۆی... - من دەڵێم ئەو هەربەتەواوەتی هەمئاهەنگییەکی ئاژاوەییانەیە... - ڕوانینی تۆ ڕواڵەتانەیە، هاوڕێکەم... - بێگومان من ئەوەم کەوا ڕاستە! - بەخێرایی تۆ دەبیت بەشتێکی تر... - داهاتووم بەباشی هەڵبگرە! - ئێستا تۆ ناڕاستییەکەیت! - ئەوە نا، تەماشا بکە، کەوا من دەتوانم... - تۆ دەتوانی چی؟ - من دەتوانم، من دەتوانم بکوژم... - هۆش؟ - من تەنیا کەس نیم... - ئایە ئەمە تۆمەتێکە؟ - تۆ درۆت کرد کاتێك تۆ گوتت با ڕاستیت لەلای خۆت بێت، تۆ درۆت کرد کاتێك ئازادی خۆت دانا، تۆ درۆت کرد کاتێك خۆت ئاشنا کرد لەڕۆڵی نائومێدی... - تۆ ئەو کەسەیت کەوا بەردەوامە بۆ درۆ کردن، من هەرگیز نائومێدییەکە نەبووم، نائومێدی بەئێرە دا بەڕاکردن تێپەڕ بوو و نهێنییەکی بەمن گوت... - چی نهێنییەك، تۆ گەمژەیەکیت... ئەوەی بەئێرەدا بەڕاکردن تێپەڕ بوو فریودانەکە بوو! - و بۆچی من دەبێت بڕوا بەتۆ بکەم ئەگەر من گەمژەیەکم و تۆ هەموو کات درۆ دەکەیت... - ئەوە تۆ بوویت کەوا گوتت. بەڵام تۆ هیچ نیت تەنیا کەسێك نەبێت... - کەواتا تۆ چیت بەهەرحاڵ؟ - تەماشا بکە، من ئێستا جوانییەکەم! تەواو! - ئۆهـ گیانە! - تۆ چۆن ئەمە دووپات دەکەیتەوە؟ لەبەر نەبوونی توانام بۆ ئازاردانی گوڵەکان، لەبەر دەمدەمییەکەم، لەبەر ئەوەی سێ جار فریودان بەڕاکردن تێپەڕبووە لەئێرە... - بەڵام من ئاوەها بیر ناکەمەوە کەوا تۆ جوان بیت... - تۆ دەبێت هەندێك کات بدەیت بەمن... - من باوەڕ بەکات ناکەم... - سەیری لۆچەکانت بکە و پاشان باوەڕ بەئەو دەکەیت. - بۆچی من پێویستە سەیری خۆم بکەم لەکاتێکدا من هی تۆم لەپێش چاوەکانمە؟ - من هیچ لۆچییەکم نییە، جوانی هیچ لۆچێکی نییە، هەموو ئەوەی من هەم کوالێتییە! - تۆ ئێستا پڕ لەتایبەتیت... - تەماشا بکە کێ قسە دەکات! تۆ خۆت وەکوو جادووکارێك بردووە... - دووبارە، من هیچ زیاتر نیم تەنیا ئەوەی کەوا لەژێر کڵاوەکەیە. - ناتوانم هیچ کڵاوێك ببینم ئێستا... - و پۆتینەکانیش ڕۆیشتوون... - نەفرەت، بۆچی ئێمە هێشتان لەئێرەین؟ - ئۆفـ، ئێرە کوێ؟ - لەئەوێ لەنێو سێبەرەکان!! - ئەی سۆزانی نەفرەتی! بەنەفرەت بیت خۆت و سێبەرەکانت... - و هەروەها بەنەفرەت بیت و خۆت و خۆئاشناکردنە چەنەبازیانەکەت... - بەڵێ، هەمووشتێك بەنەفرەت بێت... بەنەفرەت بم بەنەفرەت بیت ئەم جیهانە بەنەفرەت بێت، و شتێکی تر... - نەفرەت نەفرە نەفرەت نەفرەت! کوڕی هەزارەها سۆزانی، هەموو شتێك تێکچوو ئێستا، با ئێرە بەجێبهێڵین...
L' Errant et son double
Un autre âge passe, et là-haut, au sommet de la pente, un lampadaire m'attend, nous attend. Je ralentis la marche, me grattant la tête, je regarde en arrière, enfin, mais rien d'irrégulier que je ne remarque. Puis, quand je me tourne à nouveau vers le lampadaire, je vois ... plus comme un ... tu es là, m'attendant ... je m'approche. Oui, c’est vrai, c’est vous là assis sur ce rocher sous ce lampadaire en attente de nouvelles. Mais quelle merde, on se ressemble tellement, je dirais, c'est moi pas toi, et, devine quoi ... lentement, la chose descend du rocher, se rapprochant, bougeant ses jambes en caoutchouc doucement, il regarde le haut de mon corps , et moi aussi je regarde sa silhouette, ses lèvres tremblantes, je me gratte encore la tête. Immobile sous cette lumière jaunâtre. Certains lamapdaires clignotent, poussières d'étoiles, et quoi que ce soit d'autre, ce qui ressemble à un chapeau melon vient dans le vent chaud et atterr sur le sol boueux entre nous deux, et, sans perdre de temps, je suis celui qui avance quelques pas et qui enjambe le bord de ce même chapeau... et "la chose" faisant également quelques pas en avant, faisant les mêmes mouvements que moi, enjambant également le bord du chapeau. Nous sommes tous les deux face à face, les nez se touchent presque, les yeux s'agrandissant, et ce n'est que maintenant que je peux comprendre que, malgré nos similitudes, nous ne sommes pas vraiment les mêmes. Quelques secondes de silence troublé s'ensuivent ... une éternité à vrai dire:
- Et alors? - Quoi alors? - Oui, qu'est-ce que c'est?! - Je suis quoi! - Vous êtes ce que? - Oui je suis ce qui donne quoi ...- Tu es ce qui donne quoi? - Je suis ce qui donne un sens! - Vous êtes ce qui donne un sens à quoi? - Je suis ce qui donne un sens à vos questions! - Mais quelle question?! - Qui es-tu quoi? - Moi? Je suis tout ce qui est entre ce chapeau et ces bottes! - Pas grand chose que je vois, et que fais-tu ici? - Comme toi, rien que regarder les lieux ... - Et pourquoi tu le dis comme ça? - Parce que mes cordes vocales le souhaitent ... - Vous parlez avec beaucoup de certitude! - Oui chérie, j'ai la vérité de mon côté… - Mais quelle vérité? - la vraie vérité. - Ne serait-ce pas la vérité à cornes? - Je vois, tu te sens comme une bête et tu parles comme un animal. - Un animal au moins n'a pas à s'embarrasser de raisonnement. - Oh oui, comment le sais-tu? - Un chien peut reposer en paix ... - Et vosu ne vous reposez pas? - Non, j'ai peur de faire mal aux fleurs. - Hum, bon, bon… mais vous savez peut-être que la souffrance est inséparable de la vie. - Je sais, je sais, mais ... - Et que savez-vous d'autre? - Je sais que tes intentions ne sont pas dignes… - Pourquoi pas dignes? - Parce que je vois, tout ce que tu veux, c'est explorer, retourner, confondre ... - Et qu'est-ce qui est indigne? - Ton objectif est la destruction… - Tu as tort corps! J'essaie juste de trouver le chemin du château de sable… - Et pourquoi penses-tu que je peux t'aider? - Tu aides déjà… - Hum, c'est bon d'être utile… - Et que puis-je faire de plus pour toi, frère? - Vous pouvez m'aider à enlever ces bottes? - Bien sûr, maintenant, assieds-toi et étire ta jambe. - et les fleurs? - Regarde! Vous vous souciez des étapes que vous allez parcourir et non de ce qui est déjà sous vos pieds! - J'aimerais pouvoir flotter… - Inutile d'être aussi naïf, mec! On peut le résoudre autrement ... - Comme? - Si vous montez sur cet arbre là-bas et que vous vous pendez à l'une de ses branches, je peux facilement faire le travail dont vous avez besoin. - Et ensuite que ferez-vous avec les bottes? - Qu'est-ce que tu veux que je fasse avec elles? - Pouvez-vous les faire disparaître? - Je ne suis pas un magicien, mais je pourrais peut-être les enterrer dans un trou et ... - Je n'ai pas l'intention de fouiller la terre ... - Alors je peux peut-être les cacher sous les feuilles séchées ... - Mais elles existeraient toujours ... - Je peux les brûler ... - Peut-être est-ce une bonne solution ... - Alors faisons-le. Pouvez-vous vous déplacer vers cet arbre maintenant s'il vous plaît? - et les fleurs? - Je vais te porter sur le dos. - Non, je ne te laisserai pas me toucher… - Alors, rien n'a été fait - C'est vrai, rien n'a été fait, oublions tout ça, j'ai déjà oublié ces bottes… - Et vas-tu rester ici pour toujours? - Je resterai ici jusqu'à ce que je trouve une raison ... - Mais j'ai besoin que tu viennes avec moi ... - Bon Dieu! Où veux-tu que j'aille? - Justement au château de sable ... - Maintenant? - Peut-être ... - Et pourquoi ne pars-tu pas seul? - Parce que tu peux m'aider à trouver le chemin. - Qu'est-ce qui te fait penser ça? - La raison est imprimée sur ton visage ... - Quoi avec mon visage? - Je vois que tu portes la clé en toi. - Vraiment? À l'intérieur ou à l'extérieur? - Dedans et dehors. - Et que se passe-t-il dans ce château de sable? - La liberté vit là-bas ... - Hum, alors c'est ça ton but, la liberté? - Vrai! - Et que vais-je avoir pour moi? - Tu auras la vérité. - Avance vite! - Je ne peux pas maintenant ... - Mais pourquoi? - L'incertitude vient de prendre le dessus, désolée ... - Mais votre but est la liberté, et je vous y mènerai ... - Je ne vous fais pas entièrement confiance, maintenant! Et pourquoi ne me faites-vous pas confiance si la vérité est avec moi!? - Je sens que l'incertitude est plus forte que la vérité ... - Je me sentais comme ça tout à l'heure et je ne me sentais plus ... - Vous sentez-vous libre? - Je peux passer à autre chose - Et pouvez-vous le faire seul? - Non, car le château est une invention de votre part. Sans toi, il n'y a pas de château ... - Alors tu crois que mon fantasme est réel? - Je crois que c'est tout de même ... - Et croyez-vous que la liberté m'attend? - Je crois .... - Et si j'ai la liberté, que vas-tu avoir? Je vais saisir le trésor caché dans le château ... - Et tes bottes, ne vont-elles pas gêner ton départ? - Je vais maintenant les dépouiller. - Et plus peur de blesser les fleurs? - Non, en fait, maintenant je me sens plein de courage. - Calme-toi, calme-toi… il semble que nous n'avons plus besoin d'y aller… - Oh mon… mais pourquoi!? - Parce que la liberté est sur le point de venir ici maintenant - - Oh et c'est là qu'elle vient ... - Oui, et voilà! - Cela ne se peut! - Elle y est allée sans nous remarquer… - Oh mon Dieu, totalement perdus, nous sommes maintenant… - Allons-y après elle, après… maintenant… - Non, non. Nous devions nous rencontrer au château ... - Peut-être qu'elle reviendra ... - Revenir où? - Au château ... Non, il n'y a plus de château, sans liberté, il n'y a pas de château ... - Regardez, il doit y avoir un château, car je suis la clé qui vous mènera au château ... - Oui, la liberté emporte avec elle le château, où elle va, le château ira ... - Et avez-vous vu un château passer? - Non, c'est toi qui aurais dû le voir, parce que tu es le guide! - Je n'ai rien vu ... - Mais quelle est la fonction de la vérité si vous êtes aveugle? - Peut-être que la vérité est aveugle… - Bien! Et maintenant? - Maintenant je ne sais pas qui je suis! - Vous êtes celui qui se cache sous ce chapeau. - Et toi, tu es ... tu es celui qui est au-dessus de ces bottes non?!? - Certainement! - Et pourrez-vous toujours m'aider? - Oui, je vais t'aider à reconstruire le château ... - Laisse cela, je ne veux plus entendre parler de châteaux ... - Alors tu n'as plus besoin de moi? - Non, tu peux y aller! - Mais j'étais déjà là quand tu es venu ... - Et? - Et c'est mon territoire. - C'est à toi comme à moi. - Ce n'est pas vrai ... - Et que sais-tu de la vérité? - C'est moi qui t'ai apporté la vérité. - Peut-être, mais maintenant le propriétaire de la vérité, c'est moi… - Et que ferez-vous avec cette vérité? - Je ne sais toujours pas … il faut que je réfléchisse! - Voudrais-tu que je retire tes bottes pour que tu puisses être plus précis dans tes pensées? - Ce n'est pas nécessaire. - Avez-vous toujours peur de faire mal aux fleurs? - Je ne sais pas! - Alors tu ne vas plus nulle part? - Pourquoi devrais-je y aller? - Tu veux peut-être courir après la liberté… - Non, celui qui voulait la poursuivre c'était toi… - Eh bien, je n'en ai plus besoin maintenant. - Pourquoi ? - Parce que maintenant je suis moi-même la liberté. - Mais alors, qui était cette beauté qui est passée par là il y a quelques minutes? - En fait, je pense que c'était le désespoir! - Oh le désespoir est aussi une femme? - Vrai! - Si c'est vrai ou si ce n'est pas votre affaire, la vérité est que je sais… - Et que savez-vous? - Je sais que tu ne vas nulle part sans moi ... - La ferme! Je suis la liberté, je vais où je veux… - Alors va. Pourquoi ne pars-tu pas? - Je n'ai pas envie d'y aller maintenant, mon désir est de rester ici, de profiter de la vue ... - La liberté n'est pas faite pour "profiter de la vue" ... - C'est moi qui décide ... - La liberté ne fait pas les décisions. Les décisions sont prises par la raison! - Ne me dis pas, la raison maintenant c'est toi? - Exactement! - Et vous décidez quoi? - Je décide que tu n'es pas la liberté, tu es le désespoir ... - Mais le désespoir n'est-il pas passé par ici tout à l'heure? - Non, ce qui est passé par là était la fraternité ... - Oh mon Dieu, quiest-ce? - C'est ... c'est l'harmonie ... - Et pourquoi ne nous a-t-elle pas remarqués? - Parce que nous ne sommes que des imbéciles ... - Mais tu es la raison, et la raison est au-dessus du non-sens. - Tu as tort, la raison est capable du meilleur et du pire… - Heureusement qu'elle ne s'est pas arrêtée, puisque je suis désespéré, je voudrais arracher son cul hors de ce monde… - Il est impossible blesser l'harmonie! - Tu n'as aucune idée de ce dont je suis capable maintenant ... - Oh oui, de quoi es-tu capable? - Je peux ... je suis capable de prédire l'avenir ... - Hum, maintenant tu es un magicien? - Absolument! - Et que prévoyez-vous? - Je prédis que l'harmonie va redevenir l'harmonie ... - Je ne vois rien venir ... - Tu oublies que tu es aveugle, la vérité est aveugle ... - En fait, je ne suis pas la vérité, mon ami, ça fait longtemps que Je suis la raison ... - Et n'est-ce pas la même chose? - Pensez-vous que c'est le désespoir qui mène à la magie? - Tais-toi et regarde! - Oui, la voilà ... - Voyez comme elle est blasée! - Dieu vous protège! Et qu'une telle créature pourrait-elle fuir? - Sortant de ma prophétie, j'avais prédit qu'elle deviendrait le chaos lui-même ... - Je dirais qu'elle est déjà un chaos harmonieux ... - Votre vision est ostensible, mon démon ... - Bien sûr, je suis ce qui est juste! - Rapidement tu seras autre chose ... - Prends bien soin de mon destin! - Maintenant tu es le mensonge! - Ça non, fais attention, je peux ... - Tu peux quoi? - Je peux, je peux tuer ... - Noesis? - Je ne suis pas le seul ... - Est-ce une accusation? - Tu as menti quand tu as dit avoir la vérité de ton côté, tu as menti quand tu as affirmé ta liberté, tu as menti quand tu t'es présenté dans le rôle du désespoir… - Toi qui continue à mentir, je n'ai jamais été le désespoir. Le désespoir est passé par ici en courant et m'a dit un secret ... - Quel secret, tu es un idiot ... celui qui est passé par ici en courant était la tentation! - Et pourquoi devrais-je te croire si je suis un idiot et que tu mens tout le temps ... - C'est toi qui a dit ça. Mais tu n'es qu'un péon… - Alors qui es-tu? - Attention, maintenant je suis la beauté! C'est tout! - Oh cher! Comment justifiez-vous ça? Donc mon incapacité à faire mal aux fleurs, donc mon inconstance, donc ici ont passé trois fois la tentation en cours ... - Mais je ne pense pas que tu sois belle .... - Tu dois me laisser un peu de temps ... - Je ne crois pas au temps .... - Regardez vos rides et vous allez croire. - Pourquoi devrais-je regarder mon visage quand j'ai le tien devant mes yeux? - Je n'ai pas de rides, la beauté n'a pas de rides, tout ce que je suis, ce ne sont que des qualités! - Tu es très important maintenant ... - Regarde qui parle! Vous vous êtes pris pour un magicien ... - Encore une fois, je ne suis rien d'autre que ce qu'il y a sous ce chapeau. - Je ne vois plus de chapeau maintenant ... - Et les bottes ont aussi disparu ... - Bon sang, pourquoi sommes-nous toujours là? - Uffa, ici où? - Dans l'ombre !! - Sainte chienne! Va te faire foutre toi et tes ombres ... - Et puis va te faire foutre toi et tes prétentions et représentations de merde ... - Oui, putain tout ... putain je te baise putain ce monde, et le suivant ... - Putain putain putain! Fils de mille salopes, tout est foutu maintenant, partons…